مقایسه نمرات آزمون غربالگری عملکردی شانه در ورزشکاران بالای سر و غیر بالای سر

مقدمه و اهداف توانایی پیش­بینی آسیب به اندازه ارزیابی و درمان آن مهم می‌باشد؛ به این منظور توصیه می‌شود ارزیابی عملکرد حرکتی در تست‌های غربالگری پیش از فصل گنجانده شود. یکی از مناطق آسیب­پذیر بدن، ناحیه شانه است و از روش‌های ارزیابی اندام فوقانی و شانه، ارزیابی با استفاده از تست عملکردی شانه می‌باشد. هدف از تحقیق حاضر مقایسه نمرات آزمون عملکردی شانه در دو گروه زنان ورزشکار بالای سر و غیر بالای سر بود. مواد و روش‌ها آزمودنی‌های تحقیق شامل 100 زن ورزشکار در دامنه سنی 15 تا 25 ساله بودند که به صورت داوطلبانه در تحقیق حاضر شرکت کردند. ورزشکاران از دو گروه، بالای سر (والیبالیست) و غیر بالای سر (فوتسالیست) تشکیل شده بودند. برای اجرای پژوهش، هر دو گروه توسط آزمون عملکردی شانه (هُوِ 2015)، مورد ارزیابی قرار گرفتند. آزمون سه بار تکرار شده و نمره میانگین به عنوان نمره نهایی فرد در نظر گرفته شد و همچنین جهت اندازه‌گیری میزان سر و شانه به جلو از فتوگرامتری استفاده شد. یافته‌ها بر اساس نتایج آزمون تی مستقل بین نمرات عملکردی دو گروه والیبالیست و فوتسالیست اختلاف معناداری وجود داشت (003/0P=). بر اساس نتایج آزمون کای دو، فوتبالیست‌ها در دو آزمون طول عضله پکتورالیس مینور و لواتور اسکاپولا اختلاف معناداری داشتند. همچنین نتایج نشان داد فوتبالیست‌ها نسبت به والیبالیست‌ها دارای اختلالات بیشتری در سر و شانه بودند. نتیجه ­گیری غربالگری ربع فوقانی، قبل از فصل تمرینات می­تواند راهنمای مناسبی برای مربی در تشخیص و اصلاح اختلالات حرکتی ورزشکار باشد. در پژوهش حاضر، نتایج تست غربالگری بین دو گروه فوتسال و والیبال، حاکی از ضعف در هر دو گروه بود، امّا گروهی که اختلال سر و شانه به جلو بیشتری داشت (فوتسال)، عملکرد ضعیف­تری از خود نشان داد. بنابراین می­توان گفت که در عملکرد شانه، احتمالاً وجود ناهنجاری­های با شدت بالا، تاثیرگذارتر از نوع ورزش است.